Nieuw-Zeeland (Noordereiland)

26, 27 oktober 2013
Vandaag zijn we met de ferry naar de hoofdstad Wellington gevaren. Eenmaal aangekomen in 'Windy' Wellington (omdat het altijd zo hard waait hier) hebben we de auto geparkeerd en zijn wat rond gelopen. We kwamen uit bij het Nationaal Museum: Te Papa. Het is een gigantisch museum en er is geen entree. Je hebt hier tentoonstellingen over van alles wat met Nieuw-Zeeland te maken heeft. Ik heb eindelijk toch een kiwi (dier, geen fruit) gezien, weliswaar 6 dode verschillende soorten kiwi's maar toch (Weetje: een kiwi is een uitstervende vogel die alleen in Nieuw-Zeeland leeft. Bijna alle kiwi's leven in centra.) Ze hadden hier ook een skelet van een blauwe walvis, wat een gigantisch beest is dat! Het opmerkelijkste was dat dit het enige museum ter wereld is dat een reuze inktvis ter tentoonstelling heeft. Ook staat hier het skelet van het snelste paard ter wereld. Daarnaast hadden ze ook veel informatie over de het bestaan van de Maori's. De volgende dag hebben we ook weer gratis een rondleiding gehad in het parlementsgebouw van Nieuw-Zeeland. Het hele gebouw heeft een 1992 na de brand een renovatie gehad. Een slimme man had bedacht om het hele gebouw op een soort van ijzer met rubber pilaren te laten zweven. Nieuw-Zeeland heeft nogal best veel aardbevingen en daarom zitten er 400 kleiner pilaren onder het gebouw, 1 zo'n pilaar kan 150.000 ton dragen. Daar tussenin hebben ze alle gesteente weggehaald zodat het gebouw helemaal daarop rust. Als er een aardbeving komt dan beweegt hoe opmerkelijk genoeg alleen het onderste deel van de pilaar en dus niet het hele gebouw. Na deze rondleiding zijn we met een de beroemde 'cable car' naar boven gegaan. Daarna bij een Irish Pub jaja, een Erdinger gedronken!

28, 29 oktober 2013
Vandaag zijn we landinwaards gereden, zo'n 250 km naar Pipiriki. Het ligt aan de Whanganui River en het is tevens een Nationaal Park. In het plaatsje Whanganui hebben we even de I-Site bezocht en een toren dat een mooi uitzicht gaf over het gebied. We kwamen erachter dat je met een lift zo'n 70 meter op en neer kan. Deze lift was al 94 jaar oud en toen ik de medewerkster vroeg waar het voor is gebouwd, zei ze: 'To go down', maar dat kan ik zelf ook nog wel bedenken. We zijn van het plaatsje langs de rivier naar Pipiriki gelegen (65 km). Onderweg kwamen we langs een Maori dorpje, Watermolen en zelfs Jeruzalem! We stonden op een zeer vriendelijke camping van het bedrijf de Whanganui River Adventures, morgen gaan we met een jetboat (Nieuw-Zeelandse uitvinding) naar The 'Bridge to Nowhere'. We mochten ons om 10.00 melden dus na een stevig ontbijt kregen we kennismaking met onze gids Thomas. Een lokaal iemand die hier zijn hele leven al woont. We gingen met de jetboat die ons 32 km stroomopwaarts bracht naar de brug. We waren de enige die de tour deed en dat is voor de rest toch wel jammer op zo'n mooie lentedag. Het weer is in het Noorden een stuk beter, rond de 20 graden en meer zon dan in het Zuiden. We hadden lunch op de brug en Thomas wist ons veel te vertellen over de geschiedenis. De brug is 77 jaar oud en in totaal zijn er maar 2 auto's overheen gereden. De bedoeling van de overheid was om een weg aan te leggen voor de verbinding van Wellington naar Auckland. Toen er een andere overheid kwam is dit van de baan geschoven, vandaar de naam van de brug want die gaat nergens naartoe. De brug is door 4 man in 15 maanden gebouwd. De brug is alleen toegankelijk nu per boot, voet of mountainbike. De familie van Thomas heeft ook een boerderij hier en zij houden schapen en koeien. Ongeveer 80 jaar geleden waren hier ook boeren die de schapen hielden voor de wol. Vandaar ging het via de rivier naar de steden toe. Je vraagt je vast af waarom helemaal hier zover van Wellington af maar dit kwam omdat dit zo door de overheid is bepaald destijds. Elke boer moest naar het parlement komen en een kaartje trekken,. Hierop stond een gebied van hoe groot en waar en je moest dan daarheen. Na enkele 360's met de boot gingen we 10 km terug met de kano. De rivier stond 3 weken geleden ook nog 6 meter hoger dan vandaag! We waren de enige op de camping vandaag, waarschijnlijk is het zo rustig omdat dit niet echt het hoogseizoen nu. Er is trouwens ook nog een raar verhaal over het ontstaan van de rivier, volgens de 'ik denk drugsgebruikende' Maori's. Zo waren er eens 4 vulkanen: Tongariro, Taranaki, Ruapehu en Ngauruhoe (in Lord of the Rings: Mount Doom). Puhanga was een vrouwelijke berg/vulkaan en zij was verliefd op Tongariro, zij kregen 4 bergkinderen. Alleen Taranaki was ook verliefd op Puhanga dus die kreeg ruzie met Tongariro. Taranaki vertrok uiteindelijk huilend naar het westen en liet een rivier van regen achter. Ook hier blijkt er weer uit dat Abel Tasman waarschijnlijk wat drugs uit Nederland had meegenomen naar Nieuw-Zeeland. In de nacht zag je weer prachtige sterren, op veel plaatsen en meestal in de bergen heb je als het helder is echt een geweldige sterrenhemel.

30 oktober 2013
Vandaag zijn we naar Tongariro National Park (Weetje: in 1887 is dit benoemd tot het eerste Nationale Park van Nieuw-Zeeland. Het was het 4e Nationaal Park van Unesco)gereden, een rit van ongeveer 100 km. Het was een mooie route door het park. Ik zou graag nog wel een keer terug willen komen naar Nieuw-Zeeland en dan met de motor. Je hebt hier echt geweldige wegen voor de motor (als het lekker weer is). Eerst zijn we gestopt bij de vulkaan Ruapehu, een schitterende witte vulkaan. Daarna zijn we verder het park ingereden en hebben we volgens de Lord of the Rings fans Mount Doom gezien, in het echt heet het Ngauruhoe. Toen we eenmaal op de camping stonden kwamen we Lee tegen, ik heb hem in Queenstown ontmoet. Het is Koreaan die in zijn eentje door Nieuw-Zeeland fietst. De rest van de avond gezellig gebuurt met hem. Je komt hier veel verschillende mensen tegen en iedereen deelt verhalen met elkaar.

31 oktober 2013, 1, 2 november 2013
Vandaag wilden we eigenlijk de Tongariro crossing doen, volgens 'The Lonely Planet' (onze reisgids) een van de mooiste route's van het land. Het is een tocht van 20 km over de vulkaan. Helaas is het de komende dagen slecht weer hier in het park dus je ziet helemaal niks. Boven op de berg is er regen, sneeuw en ijzel en windsnelheden van 90 km/h. Het is jammer dat we dit niet konden doen en dus hebben we een duik genomen in de natuurlijke hotpool. Het is een zwembad die een temperatuur heeft van ongeveer 35 graden en het wordt opgewarmd door de vulkanische activiteiten onder de grond.
Daarna zijn we verder naar het grootste meer van Nieuw-Zeeland gereden namelijk Lake Taupo. 26.500 Jaar geleden is de vulkaan die onder het meer zit ingestort.
De volgende dag hebben we de omgeving van Taupo bekeken. We zijn eerst even naar de I-Site geweest en de activiteiten geboekt voor in Roturua. Daarna zijn we naar de Huka Falls gereden, deze waterval produceert 200.000 liter per seconde! Genoeg om 5 olympische zwembaden te vullen. Ook zijn we nog naar de Craters of the Moon geweest, een park vol met geothermische activiteiten. Je hebt hier kraters waar je water hoort koken tot en met 140 graden, modderpoelen en veel gaten waar stoom uitkomt. Onder deze gaten zit heet water en vulkaangassen. Als zo'n gat verstopt zit dan komt er teveel druk op de ketel en zo ontstaat er een krater. Een modderpoel ontstaat door gassen en water. Het water van ruim 200 graden haalt alle mineralen uit het gesteente en zo wordt het zacht. Deze modderpoelen stinken naar rotte eieren door de 'hydrogen sulphide' (iets van zwavel). (Weetje: Nieuw-Zeeland ligt op 2 aardplaten: de Pacific en de Indo-Australische platen. De Pacific plaat drukt het Noordereiland naar beneden en hoe dieper hoe warmer natuurlijk.) We kwamen onze vriend Lee trouwens weer tegen.
De volgende dag zijn we vroeg opgestaan om te gaan skydiven! Het was echt een prachtige dag dus je kon alles goed van boven zien. We zijn allebei van 15.000 feet (4.5 km) gesprongen, je had een vrije val van 60 seconden tot 5.000 feet en toen ging de parachute gelukkig open. Je gaat harder dan 200 km per uur! Omdat je daarna voor de helft van de prijs nog een keer kon springen ben ik nog een keer van 15.000 feet gesprongen! Echt een te gekke ervaring! Hierbij de 2 Youtube links: Sprong 1: https://www.youtube.com/watch?v=ZQ8BBXQ1BXY&feature=youtube_gdata_player Sprong 2: http://youtube.com/watch?v=CT-j7T_whKc&app=m . Hierbij ook trouwens de links van de Canyon Swing in Queenstown: http://www.youtube.com/watch?v=kxK1FLYh5ck , http://www.youtube.com/watch?v=ow620tD-fPM , http://www.youtube.com/watch?v=lwcEuIwe7GA , http://www.youtube.com/watch?v=12v8FsEPRT8 .

3, 4 November 2013
De volgende ochtend zijn we naar Wai-O-Tapu gereden, een thermisch park van ruim 160.000 jaar oud ongeveer 50 km van Taupo. Je hebt hier heel veel vulkanische activiteiten. Je hebt kraters, modderpoelen, geisers, grotten, stoomgaten en veel zwembaden. Het bekendste zwembad is de Champagne Pool, een bad van 74 graden op de oppervlakte en 200 graden op 62 meter diep. Het is 65 meter breed en je kan hierin zelfs goud en zilver vinden! Je ziet hier veel verschillende kleuren en dat maakt het zo apart. Alle kleuren en mineralen op een rij:

- Green: Colloidal sulphur/ferrous salts ( colloïdaal zwavel / ferrozouten)
- Orange: Antimony (Antimoon)
- Purple: Manganese oxide (Mangaanoxide)
- White: Silica (Siliciumdioxide)
- Yellow-primrose: Sulphur (Zwavel)
- Red-brown: Iron Oxide (Ijzeroxide)
- Black: Sulphur and carbon (Zwavel en koolstof)

Daarna zijn we 30 km naar Rotorua gereden en het is echt, de stad stinkt echt naar rotte eieren (zwavel). In de avond hebben we een bezoek gebracht aan het Maori dorp in Rotorua. Er leven echter geen Maori's meer zoals we zagen maar dit is allemaal precies nagebootst. Zo zijn de tradities, gebouwen en cultuur in stand gehouden. Ze lieten ook zien hoe de krijgers zijn getraind, hoe de vrouwen weven en hoe het eten wordt gekookt. Het eten koken ze in een 'hangi', het eten heeft dan 3 tot 4 uur onder de aarde op hete stenen gelegen. (Weetje: Kia Ora betekent hallo, welkom, tot ziens, veilige reis.) Je krijgt wel een goed beeld van de Maori's en het is eigenlijk een heel vreedzaam volk en ook een prachtige cultuur.
De volgende dag zijn we gaan raften op de Kaituna rivier. Hier vindt je de grootste waterval waar je vanaf kan raften: 7 meter! Het was echt geweldig om te doen. We gingen met 6 mensen in een boot en Gordy wist ons goed alles uit te leggen. Toen we de waterval afgingen is de hele boot omgeslagen en dit komt niet echt vaak voor. Het was wel kei gaaf om te doen maar alleen Ralph en ik hielden goed vast aan de boot.
In de avond weer in een thermisch verwarmd zwembad gelegen en verhalen uitgewisseld met Jeroen en Lindsey. Ik heb het boek 'De reis van mijn leven' ook aan hun gegeven.

5, 6 november 2013
We zijn in de ochtend 60 km richting Matamata gereden. Je hebt hier Hobbiton en voor de mensen die Lord of the Rings / The Hobbit hebben gezien, hier kan je het hele dorp uit de film zien. Je ziet kleine dwerghuisjes maar dit is alleen van de buitenkant te zien want verder is er geen echt huis. Het meest opmerkelijke is toch wel dat er buiten Matamata een boom is omgehakt die de regisseur mooi vond. Dezelfde boom is in Hobbiton neergezet en helemaal overgespoten en de bladeren zijn zelfs van Taiwan gekomen (want de boom is natuurlijk dood nu). Daarna zijn we 120 km verder naar Coromandel gereden, een schiereiland. De dag erna zijn we met een Amerikaanse naar Cathedral Cove en Hot Water Beach gereden. Als je een gat graaft bij Hot Water Beach dan heb je als het water laag staat een persoonlijke hotpool! Het water is op sommige stukken meer dan 60 graden! Het water wordt opgewarmd door iets van vulkanische activiteiten rechtonder het strand. Dit was wel heel apart om te zien en het is ook daarom een van de 10 beste stranden van de wereld volgens 'The Lonely Planet'.

7, 8 november 2013
Vandaag zijn we ruim 350 km naar het noorden gereden, nog voorbij Auckland. Het was een lange rit maar in de avond hadden we toch een camping gevonden in Paihia. Dit ligt in de Bay of Islands en het gebied telt 144 eilanden! De volgende ochtend moest ik zeer vroeg op om te gaan duiken. Helaas mocht ik maar tot 12 meter duiken omdat ik nog geen brevet heb, dat was wel jammer. Ik ben wel zeker van plan om dit te gaan halen in Nederland of in Thailand. De andere duikers gingen naar een oud schip toe duiken en dat lijkt mij ook echt tof. Ik moest het doen met alleen een rif duik. Dit was ook best gaaf want het onderwater leven is sowieso erg vet. We zagen veel vissen, koraal en zelf een rog op een paar meter afstand toen we tussen de canyon zwommen. Wat een prachtige beesten zijn dat en ze kunnen zo elegant bewegen. Tijdens de bootrit zagen we nog dolfijnen en een sunfish (Google maar even wat voor beesten dat zijn, best rare wezens). In de avond zijn we naar Tim en Nineke gegaan, kennissen van de oom van Ralph. Het mocht een gezellige avond worden. In de nacht hebben we bij hun geslapen en de volgende ochtend zijn we zo gek geweest om met Tim mee te gaan vissen om 6.00 uur! We hadden 1 vis gevangen maar het uitzicht in de baai was wel gaaf. Tim woont hier al 12 jaar en Nineke meer dan 20 jaar. Er is wel echt een groot verschil qua levensstijl, in Nederland zijn veel mensen materialistisch. Nieuw-Zeeland kent dat niet zo, het gaat er hier vooral om dat je geniet van het leven. Wat maakt het uit wat voor tv, mobiel of auto je hebt. Waar je in Nederland een van 9-5 mentaliteit hebt en dan thuis komt en niks doet. Dat is hier wel heel anders. Waar wordt je gelukkiger van?
In de avond ben ik begonnen aan een Engels boek van de auteur John Grisham; The Last Juror.

9 november 2013
We zijn na de vistocht 200 km helemaal naar het noordelijkste puntje in Nieuw-Zeeland geweest; Cape Reinga. Vanuit dit punt zie je de Pacifische Oceaan en de Tasman Zee samenkomen, echt heel gaaf om te zien! We hebben daarna op de meest noordelijke camping overnacht.

10 november 2013
De volgende dag hebben we weer de koers gezet richting Auckland en bij Cape Reinga was toch niet veel te beleven. We hebben nog 30 kilometer over de 90 mile beach gereden met onze eigen auto. Je kon lekker met 80 km/u over het strand scheuren. Toen we op het einde van het strand waren werd het nog een hele opgave om op de weg te komen met onze voorwielaandrijving. Na 1 kansloze poging zijn we weer uit het losse zand getrokken door een vriendelijke Nieuw-Zeelander. Hij zei dat je met 80,90 km/u of zo hard mogelijk over het losse zand moest gaan, zo gezegd zo gedaan en we kwamen nu niet vast te zitten! Daarna zijn we doorgereden naar het Waipoua park en hebben daar de dikste en grootste boom van Nieuw-Zeeland gezien. Na ruim 300 km kwamen we aan op de camping vlakbij het park. Hier stonden ook een paar Nederlanders en daar hebben we gezellig koffie mee gedronken en onze verhalen gedeeld want zij kwamen net aan in Nieuw-Zeeland. In de avond zijn we op kiwi-tour geweest met hun maar we hadden veel gehoord alleen niks gezien. We hoorden een verkrachting (dit is het geluid van een possum, zij schreeuwen. Deze beesten lijken op wasberen maar zijn hier een pest want er zitten ruim 30 miljoen possums hier. Ze vreten al het natuur op en ook de kiwi's. Het is gewoon legaal om deze beesten te doden.

11 november 2013
De volgende dag zijn we weer 250 km richting Auckland gereden en we stonden op de camping vlakbij het zwarte strand. Dit is heel apart om te zien en heel strand helemaal zwart. Je had hier vlakbij ook een broedplaats van vogels die alleen hier en in Australie leven, soort van kleine pelikanen.

12, 13, 14, 15 november 2013
We hadden eerst de auto helemaal schoongemaakt en toen weer ingeleverd. Toen we eenmaal waren aangekomen in ons Jucy Hotel hebben we de rest van de dag gechilld. De volgende dag het centrum van Auckland bekeken en het kent echt een paar schitterende gebouwen. Ik ben nog in het kunstmuseum en in de kathedraal gegaan.
In de avond kwam onze vriend Jisik Lee naar het hotel toe om wat biertjes te drinken. Hij had eerst met ons lam, aardappelen en roerbakgroenten gegeten. Daarna wilde hij ons trakteren op Koreaans eten want hij komt zelf daarvandaan. Dus we zijn naar een echt Koreaans restaurant gegaan en hij heeft daar wat authentieke gerechten besteld. Het was echt heel lekker alleen met 2 stokjes eten is toch niet gemakkelijk. Daarna hebben we tequila en Mexicaans bier gedronken in een Mexicaanse bar, veel nationaliteiten in 1 avond! Toen we daarna naar een andere bar/club wilde gaan werden we aangesproken door een mooie meid, zij gaf ons een kaartje met gratis entree van Hush Hush. Dus we konden wel even kijken wat dat was en zo liepen we een stuk van downtown Auckland vandaan. Nergens stond wat voor tent het was dus wij dachten een normale club. Bij toeval bleek het een stripclub te zijn dus toen we er toch waren hebben we maar even bier besteld ;-). Jammer genoeg hing er geen sfeer, zaten er een paar kansloze mensen en er waren maar 2 mooie meiden. Na een ongemakkelijk halfuurtje zijn we maar weer weggegaan. De volgende ochtend ben ik naar het Rangitoto eiland geweest, een volkanisch eiland 20 minuten met de ferry van Auckland af. De laatste keer dat de vulkaan uit was gebarst is nu ongeveer 600 jaar geleden. Het is daarmee ook de jongste en tevens grootste vulkaan in de buurt van Auckland. In de avond zijn we samen met Lee naar een 'Pub Crawl' geweest met meer dan 100 mensen. Het was een gezellige avond met de gekke Zuid-Koreaan. De volgende dag hebben we de 3e Lord of The Rings gezien en in de avond ben ik naar de Skytower geweest. Het gebouw is 328 meter hoog en geeft een prachtige skyline in de avond. Het is daarmee het grootste gebouw in het Zuidelijk Halfrond. Morgennacht vliegen we om 01.35 naar Bangkok!

ps. Het Nieuw-Zeeland avontuur is alweer voorbij en 5684 km verder zijn we weer vele avonturen, foto's (+- 1300) en verhalen. Het is echt een geweldig land en zoals ik al eerder heb gezegd, het is ook heel erg divers. Je hebt voor ieder wat wils. Het is ook een best duur land om op vakantie te gaan. De boodschappen zijn niet heel goedkoop en de activiteiten zijn verweg het duurst. Maar dit is het allemaal wel waard! Het is jammer dat we in het zuiden wat minder weer hadden maar gelukkig hebben we dit weer ingehaald in het noorden. Het begint ook bijna zomer te worden hier. Maar gelukkig is het in Azie dadelijk elke dag rond de 30 graden. Bedankt weer voor het lezen van mijn verslag en voor de belangstelling. Ik ben benieuwd hoe het in Azie is. Kia Ora!