Nieuw-Zeeland (Zuidereiland)

1 oktober 2013
Vandaag zijn we eerst van Las Vegas naar Los Angeles gevlogen. Daarna van LA naar Auckland en uiteindelijk van Auckland naar Christchurch. We starten dus in het Zuidereiland. De vlucht van LA naar Auckland duurde 11 uur en we vlogen in de nacht, helaas zaten we weer in het middenpad wat slapen onmogelijk maakt. Ik heb daarom maar besloten om de eerste 2 Lord of the Rings films te kijken want die heb ik nog nooit gezien, deze films zijn opgenomen in Nieuw-Zeeland. Daarna heb ik Man of Steel en The Internship gekeken, ook twee goede films! (Weetjes: Rond het jaar 1000-1200 zijn de Maori mensen naar Nieuw-Zeeland gekomen. Zij waren de eerste bewoners van het eiland, zeggen ze. Volgens andere verhalen was er eerst een ander volk die is weggejaagd. Ongeveer de helft van de huidige bewoners van het eiland zijn afstammelingen van de Maori's. In 1642 is de eerste Europeaan en tevens Nederlander: Abel Tasman, aan land gekomen. Echter Abel Tasman kon het niet vinden met de Maori's. Hij is wel degene die de naam van het eiland heeft bedacht. In 1769 zijn James Cook en Jean de Surville naar Nieuw-Zeeland gekomen. Zij konden wel communiceren met de Maori's en vandaar dat het een Britse kolonie is geworden. Er leven maar ongeveer 4.5 miljoen mensen in Nieuw-Zeeland, 1/3 woont in het Zuidereiland. Je kan je misschien al vast bedenken dat er heel veel stukken zijn dat er geen mensen wonen. Op 1 vierkante kilometer wonen er gemiddeld 15 mensen, in Nederland wonen er ruim 400 mensen op 1 vierkante kilometer! Nieuw-Zeeland is 7,2 keer groter als Nederland en heeft een tijdsverschil met Nederland van 13 uur.)

2 oktober 2013
In verband met het tijdverschil en de vliegtijd was dit geen dag in mijn leven.

3,4,5 oktober 2013
Vandaag zijn we aangekomen in de Haka Lodge in Christchurch. Het is hier aangenaam, 15-20 graden en lekker zonnig. Je hebt een gezamenlijke keuken, woonkamer en badkamer in een lodge. Het was echt kei gezellig en je hoort van andere reizigers waar zij mee bezig zijn en wat er te wachten staat. Je deelt tips met elkaar en we hadden nog Family Guy en een film gekeken met een paar Duitsers. We zijn ook nog met dezelfde Duitsers naar het strand gelopen en hebben daarna gezellig bier gedronken. 5 oktober 2013 hebben we het verwoeste centrum van Christchurch bekeken. Jammer genoeg zijn veel gebouwen beschadigd en helemaal vernield door de aardbevingen in de afgelopen 2 jaar. We hebben de botanische tuinen van Christchurch bekeken. Heel mooi als net de lente is begonnen! We zagen ook een bord dat we 18.880 km van Londen afzitten, toch wel raar zo ver weg van huis. Daarna hebben we het Airforce museum bezocht. We hoorden dat er op 4 oktober een aardbeving is geweest van 4.7 op de schaal van Rigter. Gelukkig niet in Christchurch zelf maar er was wel wat te voelen.

6 oktober 2013
Vandaag hebben we de 'Spaceship' opgehaald in Christchurch. We gingen eerst even inkopen doen en toen gingen we naar Lake Tekapo. Na een hele rit aan de verkeerde kant te hebben gereden van ongeveer 220 km, kwamen we aan op de camping aan het meer. Het is een schitterend kraak helder blauw meer, dit komt door het gletsjerwater dat hierin stroomt. Toen de tent eenmaal stond hebben we nog een wandeling gemaakt over Mount John met een schitterend uitzicht over Lake Tekapo. Ik ben ook begonnen aan het boek: De reis van mijn leven van Lex Harding. Hij heeft ongeveer een half jaar met zijn 2 zonen door Afrika gereisd.

7,8 oktober 2013
Na een korte rit van ongeveer 110 km kwamen we aan op de camping in Aoraki/Mt Cook National Park. Dit gebied staat op de Unesco Werelderfgoedlijst en ik snap wel waarom, het is echt een mooi stuk natuur. We hebben een wandeling gemaakt door Hooker Valley met lange hangbruggen. Op het einde van de vallei had je een meer met een geweldig uitzicht op Mount Cook. Mount Cook is de grootste berg van heel Australasia, de hoogste punt is op 3754 m. De historie van Mount Cook gaat terug tot 'maar' 2 miljoen jaar geleden (de Grand Canyon is 1.8 biljoen jaar oud!). De dag erna zijn we naar Lake Tasman geweest met uitzicht op Tasman Glacier. In 1990 was het meer er nog helemaal niet maar was dat allemaal gletsjer. Mede door de opwarming van de aarde en de aardbevingen (want die maken grote stukken los) is het meer zo ontstaan. Daarna zagen we nog een waterval en we dachten dat we daar wel even naartoe konden gaan. Laat het even maar 'even' achterwege, want na een uur en 2 natte sokken verder waren we toch bij de waterval. Gelukkig was dit het allemaal wel waard want het was echt schitterend. We waren wel de enige op deze berg want het was nog een hele bergbeklimming.
Toen we de nacht ingingen was het koud, heel koud. Ironisch genoeg was het de afgelopen 2 dagen kouder dan in Nederland. 10 graden overdag en in de nacht en 's ochtends was de temperatuur rond het vriespunt!

9 ,10 oktober 2013
Na een rit van ruim 250 km kwamen we aan op de volgende bestemming: Queenstown! De hoofdstad van de vele activiteiten en in de winter is het een ski-oord. We arriveerden op een camping 2 minuten van het centrum af. Gelukkig scheen hier de zon wel en was het met zo'n 15 graden best aangenaam. We hebben even het centrum bekeken en gekeken wat hier allemaal te beleven valt. In de avond in de lokale pub even wat pints gedronken. De volgende ochtend was ik al vroeg opgestaan want ik ging de Canyon Swing doen. Het is de hoogste sprong van een klif ter wereld! Het is 109 meter hoog, je hebt een vrije val van 60 meter en je swingt 200 meter door. Omdat ik de enige was die zo gek was om de sprong van 8.30 te doen, mocht ik 4 keer achter elkaar springen (de maximum is meestal 2). De eerste sprong was de pin drop (handen op je rug en je lichaam gebogen en naar beneden kijken). De tweede sprong (ofja, zit) was achterover van een stoel. De derde en tevens vetste sprong was de Gimpboy goes to Hollywood (je hing ondersteboven met je handen vooruit. Bij deze sprong leek het net alsof je recht op de rotsen kwam, best vet dus :-)). De laatste sprong was achterover en je zag het platform steeds verder van je vandaan komen (Ps. Sorry mama). Daarna nog een lekkere hamburger bij de Fergburger gegeten. Na deze lunch ben ik met de gondel naar boven geweest met een prachtig uitzicht op Queenstown en Lake Wakatipu (het langste meer van Nieuw-Zeeland). Daarna dacht ik even naar beneden te gaan lopen maar ik denk dat ik een verkeerde route had genomen. De tocht naar beneden duurde ruim 2 uur maar dit was het zeker waard. Ik kwam midden in de natuur terecht en het was een mooie tocht naar beneden en een mooi stuk langs een rivier.

11,12 oktober 2013 (Het is weer lekker koud. Overdag rond de 10 graden en 's avonds rond het vriespunt)
Na een rit van 190 km kwamen we aan in Te Anau, het meer wat er bij ligt is het 2e grootste meer van Nieuw-Zeeland. (Weetje: Oorspronkelijk heet het Te-Ana-Au, dit is Maori's. Het betekent: a cave with swirling water. Volgens de Maori's is het meer ontstaan omdat een vrouw van een hoge chef tegen haar geliefde heeft verteld dat er een meer lag. Dit mocht niet van de hoge chef. Toen de geliefde in het meer keek overstroomde het hele dorp en zo ontstond het meer. Ik denk zelf dat de Maori's iets teveel hadden geblowd in die tijd. ) In deze grotten zitten glowworms, we hebben een cruise gemaakt naar deze grotten. Deze grotten zijn ongeveer 12.000 jaar oud en zijn 6.7 km lang. Het speciale van deze wormen is dat ze licht geven in het donker. De wormen geven meer licht als ze honger hebben. Het duurt langer dan 10 maanden voordat ze een soort mug worden. Na deze excursie van ruim 2 uur zijn we naar de camping gereden midden in Fiordland National Park (60 km). We waren de enige op de camping en in een omtrek van 100 km staan misschien 10 mensen te kamperen. Dit park en bijna heel de zuid-west kust staat op de Unesco Werelderfgoedlijst. Het park is 1,25 miljoen hectare groot en het bestaat zoals de naam het zegt uit Fjorden. De volgende dag zijn we 120 km op en neer gereden van de camping naar een van de bekendste Fjorden: Milford Sound (Weetje: Het is vernoemd naar de geboorteplaats van Kapitein John Grono, hij is geboren in Milford Haven in Wales. Kapitein James Cook was er ook langs gevaren alleen hij dacht dat er niks was.) We hebben een cruise gemaakt van 2,5 uur door de fjorden, dit was echt heel erg indrukwekkend. De naam Milford Sound is eigenlijk niet correct want een sound is gevormd door de overstroming van een rivier. Een fjord ontstaat door de overstroming van de zee en de gletsjers. Het is moeilijk voor te stellen dat miljoenen jaren geleden er nog helemaal geen fjord was. Door de gletsjers, de ijstijd en de overstroming van de zee is de fjord zo ontstaan omdat het laagje bij laagje steeds dieper is geworden. Dit moet echt een natuurgeweld zijn geweest want de rotsen bestaan uit verschillende lagen hard steen zoals graniet. Aan het einde van deze prachtige fjorden ligt de Tasman Zee. Het duurt 1-2 dagen om naar Antartica te zeilen vanaf dat punt. Omdat het de afgelopen dagen veel heeft geregend en vandaag ook zagen we veel watervallen. (Weetje: Milford Sound is een van de natste plekken ter wereld, jaarlijks valt er 7 tot 8 meter regen!) Meestal zijn er maar 4 watervallen te zien maar vandaag wel ruim 20-30 ! In de avond hebben we lekker hotdogs gegeten en Bavaria bier gedronken, ze verkopen gewoon de halve liter blikken hier: Ideaal! We hebben al een aantal maaltijden samengesteld die we makkelijk en snel kunnen bereiden, dit hebben we ook zo in Amerika gedaan. Het bestaat uit: Hotdogs, Tortilla's met bonen en rundvlees uit blik, Biefstuk met rijst of aardappelen met groenten uit blik zoals mais en bonen, Spaghetti, Pannenkoeken.

13, 14 oktober 2013
Na een lange rit van ongeveer 300 km kwamen we aan in Wanaka. Onderweg zijn we schapen tegengekomen, heel veel schapen, duizenden schapen ! We hebben wat inkopen weer gedaan en natuurlijk Bavaria bier ingeslagen. Gelukkig was het vandaag lekker weer en kon ik weer eens in een T-shirt buiten een boek lezen. Vanaf Christchurch is dat niet meer gelukt omdat het best fris was. We hebben het meer bekeken en in de avond zijn we naar de film 2 Guns geweest, goeie actiefilm! Na een heerlijke nacht in de Spaceship zelf, hier lig je op een matras en in de tent op een paar dunne rolletjes, was het weer heerlijk Nieuw-Zeelands weer: regen, regen en nog eens regen. Het heeft de hele dag geregend tot 16.15 en toen was het een half uur droog en toen weer regen. We hebben daarom besloten om te kijken naar indoor activiteiten. We hebben Puzzling World bezocht, een leuke plek vol met illusie's. Ze hadden ook een doolhof waar ik 1,5 uur zoet mee ben geweest, heel frustrerend maar ook leuk. Daarna zijn we naar een bierbrouwerij geweest: Beerworks Wanaka. Daar hebben we uitleg gekregen en het is in handen van een Belg. Na de tour heb ik een 6-tal flesjes gekocht: 4 Cardrona en 2 Brewski. Toen we weer op de camping waren regende het nog steeds dus ben ik maar weer verder gaan lezen onder hebt genot van een Cardrona. Hopelijk is de weg naar Franz Josef Glacier morgen open want die was gesloten door de hevige regenval.

15,16 oktober 2013
We moesten om 11 uur bij het bezoekerscentrum zijn om te kijken of de Haast Pass open is. Deze weg moet je nemen wil je naar de westkust gaan, anders moet je 800 km omrijden. Het is dus best rot als een weg is afgesloten want dan zit iedereen vast (Weetje: Nieuw-Zeeland heeft bijna net zoveel wegen als Brabant). Om 11 uur wisten ze nog niks te vertellen, om 12 uur ook nog niet maar om 2 uur ging de weg eindelijk voor 4 uur open. Eenmaal aangekomen op de Haast Pass was het wel duidelijk waarom de weg dicht was. Het regende heel hard daar en daardoor moesten ze eerst de weg modder en boomvrij maken. Een paar weken geleden is hier een Amerikaans stel verongelukt omdat ze op de weg gingen toen die was afgesloten. We kwamen op een gliperig stuk maar daar stonden gelukkig wegwerkers bij om ons te begeleiden, we hebben het gered dus kunnen we vol gas geven naar Franz Josef! De route daarheen was schitterend door Mount Aspiring National Park, dit staat ook op de Unesco Wereldergoedlijst (Weetje: in december 1990 heeft Unesco het gebied wat bekend staat om 'Te Wahipounamu', de plek van het groene steen, op de Werelderfgoedlijst gezet. Het gebied omvat: Aoraki/Mt Cook, Westland/Tai Poutini, Fiordland en Mt Aspiring en heeft in totaal een omvang van 2.6 miljoen hectare oftewel 10% van heel Nieuw-Zeeland. Bijna heel Nederland dus op een paar provincies na.) Gelukkig kwamen we net voor 6 uur aan in Franz Josef, na een rit van ongeveer 290 km. We konden gelukkig nog net een reservering maken voor een gletsjer tour op de Franz Josef Glacier, de kans in verband met het weer is 50/50. Daarna heb ik in de Blue Ice Bar maar spareribs genomen voor maar 8 euro! Eenmaal aangekomen op de camping moesten we in het donker de tent opzetten. In de avond in de 'Spaceship', een filmpje gekeken want er is gewoon een DVD speler hier. We moesten de volgende dag om 11.40 melden en de gletsjer tour gaat door! We kregen kleren en goede schoenen met spikes aan. We gingen met de helikopter naar de gletsjer toe. De wandeling duurde ongeveer 3 uur en het was echt een toffe ervaring. De gids wist ons te vertellen dat er boven op de gletsjer wel 10 tot 15 meter regen kan vallen in 1 jaar! Vandaar dat de gletsjer constant veranderd. Een gletsjer moet je trouwens niet zien als een groot stuk ijs maar meer als een grote rivier van ijs dat constant in beweging in. We liepen op een stuk gletsjer dat wel ruim 100 meter diep is! Op de foto's zie je misschien ook naast de sneeuw mooie blauwe stukken, dit komt omdat het sneeuw samen wordt geperst en ons oog maak dit blauw. (Weetje: sneeuw is wit omdat er luchtbelletjes bij zitten, als dit dus wordt samengeperst wordt het blauw want de luchtbelletjes zijn dan weg.) De gids wist ons ook door een ijsgrot heen te loodsen, echt super gaaf! Na de tour gingen we naar de Hotpools want dit zat ook in het pakket. Je had baden van 36,38 en 40 graden. Hier hebben we ons tot half 9 vermaakt want het was zeer ontspannend, midden in het tropisch regenwoud! Daarna zijn we weer naar het zelfde restaurant als gisteren geweest en ik had daar de Big Boy besteld, een halve stokbrood met worst, tomaten, cheddar, ui, ketchup, mosterd en misschien nog wel wat meer. Gezond is anders maar het was wel lekker!

17,18 oktober 2013
Na een rit van ongeveer 330 km zijn we aangekomen in het Victoria National Forest, de meeste bomen van heel Nieuw-Zeeland bij elkaar. Onderweg zijn we gestopt in Greymouth en bij Punakaiki. Bij laatstgenoemde kan je de 'Pancake Rocks' bekijken, prachtige rotsen midden in de zee. De geologen zijn er nog steeds niet over eens hoe deze rotsen zo zijn ontstaan maar ze denken dat het vanaf de zeebodem naar boven komt. Door de erosie en de zee die er continu tegenaan schuurt zie je soort van pannenkoeken. De volgende dag wilden we de mijnen bekijken bij Reefton, dit is overigens een van de eerste dorpjes die licht had rond 1880. Ze hebben hier heel veel goudmijnen en als je goed zoekt kan je misschien zelf ook wat vinden. In het gebied waar wij door gewandeld zijn is er ruim 8000 kg aan goud gewonnen tussen 1876-1927. We hadden een wandeling gemaakt van 4 uur langs de mijnen af. Dit is een de kutste wandelingen die ik ooit in mijn leven heb gemaakt! Voor ruim 3/4 ging het best steil omhoog en dat zo'n 8 kilometer, de laatste 1,5 kilometer was steil omlaag. Toen moest het ook nog erbij regenen en toen was ik er even klaar mee. Jammer genoeg kon je bij de mijnen ook niet echt veel zien, een paar oude machine's, jammer genoeg is de rest niet intact gehouden. Na deze wandeling hadden we maar lekkere koffie gedronken met een 'pie'. Een pie kan je overal in Nieuw-Zeeland eten en is een rond gebakje van bladerdeeg gevuld met steak en cheese, kip, romige saus met ui enz. Ik ben inmiddels verslaafd geraakt aan deze pie's. Daarna wilden we nog een van de eerste huizen zien waar ze elektriciteit deden opwekken maar helaas is dit ook niet intact gehouden, heel zonde! Eenmaal aangekomen op de camping doet een Bavaria'tje toch veel goeds. Morgen gaan we koers zetten naar Kaikoura waar we met dolfijnen gaan zwemmen en misschien wel walvissen kunnen spotten. Hopelijk ligt de temperatuur daar hoger dan 12 graden en is het wel droog.

19,20 oktober 2013
Vandaag hebben we zo'n 250 km gereden van de west kust naar de oost kust. We hebben een tussenstop gemaakt bij Hanmer Springs. Gelukkig is het vandaag lekker weer, ongeveer 20 graden en de zon schijnt! Ik heb eindelijk sinds Amerika weer mijn korte broek aan. Dit is trouwens goed voor je humeur. Ik ben ook al gewend geraakt aan het links rijden, eigenlijk na een paar dagen al. Na de korte tussenstop zijn we naar Kaikoura (Weetje: Kai betekent eten en Koura betekent rivierkreeft) gereden, echt een prachtig dorpje langs de oost kust. Het is de beste plek om dolfijnen, walvissen en soms orka's te zien, dit komt omdat het diepste punt hier in de zee op 800 meter ligt.
We hebben een camping gevonden aan het strand en gaan morgen zwemmen met dolfijnen! We moesten al om 7.15 opstaan om naar de dolfijnen te gaan kijken, om 8.15 moesten we ons melden. Meestal staan we rond half 9 / 9 uur op omdat we meestal binnen 2 dagen ergens anders heen gaan en dan wil je wel alles gezien kunnen hebben waar je bent. We kregen bij het dolfijncentrum een wetsuit aangemeten want in de zee is het best fris, ongeveer 10 graden. Toen we op de boot zaten duurden het 20 minuten voordat we de eerste groep dolfijnen zagen. Gelukkig scheen de zon en was het met 20 graden heerlijk op de boot! Ook zat er een gepensioneerde Limburger aan boord die graag over zichzelf praat en ons bijna zijn hele vakantie op zijn 'geweldige' Ipad liet zien. Alles was geweldig, schitterend en prachtig. Grappig hoe iemand opeens zijn hele leven met een onbekende deelt en stiekem zijn erfenis opmaakt. Maar we mochten natuurlijk ook het water in, in totaal 5 x om zo de dolfijnen vrij te laten in hun wilde omgeving (dit is vastgesteld door de overheid). Ik weet niet goed hoe ik het moet beschrijven maar ik denk dat onvergetelijk een goed woord ervoor is. Het was echt een speciale ervaring om met de wilde dolfijnen te zwemmen, lees wild want het zijn 100% wilde dolfijnen. Je moest een hoog geluid maken of heel hard schreeuwen als een meisje want zo komen de dolfijnen naar je toe. Ik zwom een keer tussen 10 dolfijnen en op nog geen 10 cm afstand kwamen ze langs je af. Het zijn hele speelse en nieuwsgierige beesten, ik zwom een keer rondjes toen ik de dolfijnen zag en ze bleven je even volgen. Toen we daarna hete chocolademelk kregen konden we nog genieten van de, volgens de kapitein, honderden 'dusky' dolfijnen (dit is de soort die we zagen). Ze maakten ook heel veel backflips in het water, waarom ze dit doen is een raadsel, ik denk gewoon omdat ze het leuk vinden. Toen we weer bij de camping kwamen hebben we even de kleren gewassen, alles opgeladen (op alle DOC Campings, dit is van de overheid, hebben ze geen elektriciteit of douches. De meeste tijd staan we op deze campings maar af en toe op een andere camping met meerdere faciliteiten.) In de avond heerlijke lamsvlees gegeten, voor 6 euro heb je 6 grote stukken, wellicht is het zo goedkoop omdat ze hier heel veel van die beesten hebben.

21 oktober 2013
Na 250 kilometer en een lam met rozemarijn pie verder zijn we aangekomen in St Arnaud, Nelson Lakes National Park. Het is een tussenstop om uiteindelijk morgen naar Abel Tasman National Park te gaan. We hadden de tent opgezet even geluncht en zijn veel gestoken door die kut zandvliegen. We hadden daarna besloten om de Mount Robert (1700 meter) te beklimmen, een steile wandeling heen van ongeveer 4 km. We hadden er een uur over gedaan, meestal staat er 2 uur voor omdat het echt stijl is. Je had hier echt een schitterend uitzicht over Lake Rotoiti. De terugwandeling ging met een half uur een stuk sneller.

22, 23 oktober 2013
Na 175 km kwamen we aan in Abel Tasman National Park. De Nederlandse medewerkster van de I-Site (bezoekerscentrum) had een mooie wandelroute aangeraden. Vandaag hadden we deze wandeling gedaan van 2,5 uur met een mooi panorama. De volgende dag hadden we gekajakt langs Abel Tasman National Park. We hadden geluk dat dit de enige dag in de week was dat de zon scheen. Het was echt een mooie kajak tocht over de zee. Onderweg kwamen we nog zeehonden tegen. Het laatste stukje van ongeveer 5 km was over een ruige zee en dit was wel leuker dan over een stille zee. Na een kajak tocht van 12,5 km hadden we de kajak bij Anchorage achtergelaten. We zijn daarna zo gek geweest om 12,5 km weer terug te lopen door het park. Het was een mooie wandelroute met mooie vergezichten over de zee. Dit was denk ik wel de productiefste dag van de gehele vakantie. De diversiteit van Nieuw-Zeeland is heel breed en dit maakt het ook zo tof. Het ene moment lig je tussen de dolfijnen, het andere moment sta je weer boven op een berg of spring je van een klif af.

24, 25 oktober 2013
In de ochtend hadden we eerst Harwood Hole bezocht. Een korte wandeling bracht je bij het diepste gat van Nieuw-Zeeland, 176 meter diep! Door aardverschuivingen, regen e.d. is het gat zo ontstaan. Helemaal onder het gat loopt ook nog een rivier. Daarna hadden we de hele dag regen gehad en zijn we 200 km richting Picton gereden. Bij de tankstation een pie met bier en biefstuk op! Onderweg kwamen we langs de fjorden van Marlborough. We hadden ook alvast de ferry geboekt voor a.s. zaterdag naar Wellington.
De volgende dag hadden we maar uitgeslapen want het stormde tot 1 uur, daarna was het heerlijk weer! Bij de Nederlandse bakkerij hadden we een ontbijt/lunch genomen, ze hadden er ook appelkruimel taart. Daarna zijn we langs de Queen Charlotte Sound gelopen, mooie fjorden als de zon zo lekker schijnt. Deze fjorden zijn wel iets kleiner als bij Milford Sound maar ook wel erg indrukwekkend.